(به سکوت گزیدگان و مماشاتیان زمـانه)
مـورچـه ها را،
منشان بر کرسی اتّـهـام! *
مـوریـانه اند این ها
که می جَـوَند جنگلِ واژه ها را
در این هزاره ها.

آن رِپ رِپـی که می شنوی،

می بینی؟
می بینی رئوس متورمشان را؟
ــ سپید و سیاه ــ
انبان واژه ها نیستند
این ها،
جهل هزاره های ما را حمل می کنند.

از باب تَمشیت نبوده است سکوت ما .
در این هزاره ها،
ما
مسکوت مانده ایم !
*ایدهِ من شعری است از شاعر معاصر ابوالحسن امین جعفری ؛
مورچه ها، می آیند و می روند
و کلمات روزنامه را
به تاراج می برند . . .