۱۳۹۰ تیر ۱۸, شنبه
خبرنگار دنياي اقتصاد براي پيگيري ماجرا به محل فعاليت اين کودک مراجعه کرد و مشخص شد که به علت فقر مالي اين دختر بچه روزانه ۸ ساعت به همراه پدرش در ساختمان‌هاي در حال ساخت در نقش يک کارگر ساختماني فعاليت مي‌کند.
پدر اين دختر بچه –يگانه – مي‌گويد: چون کسي را ندارم مجبورم دخترم را روزانه به سر ساختمان بياورم که با توجه به اينکه زمان رفت و آمدم به شهر مامازن ۶ ساعت است به شدت دخترم خسته و اذيت مي شود.
او مي‌گويد: در مامازن يک اتاق اجاره کرده که ماهانه ۱۰۰ هزار تومان اجاره مي‌دهد.
پدر يگانه مي‌گويد: به دليل اينکه يگانه را روزها سر ساختمان مي‌آورم، او نيز پا به پاي من کار مي‌کند و فعاليت‌هاي سبکي همچون حمل کيسه‌هاي مصالح ساختماني را انجام مي‌دهد. او مي‌گويد: يگانه چند روز پيش به خاطر گرد و خاک ناشي از گچ و سيمان مريض شده و يک شب تمام تب کرده است.
اين کارگر کوچک ساختماني اميدوار است که مسوولان و شرکت‌هاي ساختماني براي استخدام پدرش به عنوان يک سرايه‌دار از خانواده‌اش حمايت مالي کنند.
متن زيرگفت‌وگو با اين کودک ۵ ساله است، دختري که اگر چه فقير است، اما پدرش براي تربيت او نهايت تلاش خود را کرده است.
يگانه! چرا اينجا کار مي‌کني؟
پدرم مريض است و پول نداريم. من هر روز با او مي‌آيم که در خانه تنها نباشم. پدرم پايش درد مي‌کند هر وقت کيسه‌هاي سيمان را بلند مي‌کند اذيت مي‌شود و شب‌ها از شدت درد خوابش نمي‌برد. من زور ندارم، اما کمکش مي‌کنم که کمتر اذيت شود.
خانه‌تان کجاست؟
خيلي دور است ما در خانه‌مان يخچال و تلويزيون و تلفن نداريم.
چرا پيش مادربزرگ يا خاله‌ات نمي‌روي؟
مادرم مرده است. تازه مادربزرگم هم مرده و خاله و عمه هم ندارم.
چه درخواستي از مسوولان داري؟
پدرم نمي‌تواند کار کند، اما اگر کار نکند پول نداريم. هيچ کس کمکمان نمي‌کند. پدرم مي‌گويد اگر سرايدار يک ساختمان شود زندگي‌مان خوب مي‌شود.
تلفن تماس و آدرس محل سکونت پدر يگانه در گروه مسکن دنياي‌اقتصاد موجود است.