۱۳۹۰ بهمن ۳۰, یکشنبه
روز ۱۷ فوريه ۴۰۰ تن از ساکنان اشرف، براي ابراز حسن نيت به کمپ ليبرتي عازم رفتن به ليبرتي شدند، هر چند در جريان اين انتقال آنها از بسياري از حقوق اوليه خود محروم شدند و بسياري از حداقلهاي ضروري از آنها دريغ شد.
اما به توصيه و اقدامات گسترده خانم رجوي، آنها با اين جابجايي موافقت کردند.
آنها اجازه نيافتند پيشاپيش از ليبرتي بازديد کنند.
آنها از انتقال بسياري از اموال منقولشان محروم شدند و تنها اجازه يافتند ۱۰ خودرو از حدود ۱۵۰ خودرو خودشان را با خود ببرند.
آنها از آزادي تردد در ليبرتي محروم هستند.
مساحتي که در ليبرتي در اختيار آنها قرار دارد، کمتر از يک و نيم درصد اشرف است و از همه مهمتر در اين محيط بسيار کوچک ايستگاه پليس و شمار زيادي پليس مستقر هستند.
واضح است که اين جابجايي در شرايطي که ساکنان اشرف طرح پارلمان اروپا براي انتقال به کشور ثالث را پذيرفته بودند، اساسا هيچ موضوعيت نداشت.
بخصوص که همه آنها در ماه اوت ۲۰۱۱ درخواستهاي پناهندگي خودشان را به کميسر عالي پناهندگان ملل متحد داده بودند و اگر دولت عراق اجازه داده بود، مصاحبه ها و پروسه باز تأييد پناهندگي ساکنان در اشرف شروع شود، تا کنون شمار زيادي از آنان به خارج از عراق منتقل شده بودند.
به اين ترتيب با انتقال ۴۰۰ نفر اول، ساکنان اشرف و رهبري کمپ و رهبري سازمان مجاهدين، هر قدم ممکن را برداشته اند و بيش از حد متصور از خود انعطاف نشان داده‌اند.
از اينجا به بعد نوبت آن است که دولت عراق و ملل متحد و آمريکا و اتحاديه اروپا به وظايف خود عمل کنند و اجازه ندهند که بيش از اين ، حقوق ساکنان اشرف پايمال شود. قبل از هر چيز کميسارياي عالي پناهندگان مي بايست کار بازتاييد پناهندگي را سريعا شروع کند و آمريکا و اتحاديه اروپا مي بايست به سرعت درهاي خود را براي پذيرش افراد باز کنند.
اما تا آنجا که به وضعيت ليبرتي و حقوق ساکنان تا زماني که در عراق هستند بر مي‌گردد، مواد زير غير قابل چشم پوشي است.
۱- ايستگاه پليس بايد سريعا به خارج از ليبرتي منتقل شود. در شرايطي که ليبرتي يک محوطه کوچک نيم کيلومتري است و همه وروديها و خروجيهاي آن در دست پليس است و هيچ ورود و خروجي بدون اجازه آن صورت نمي‌گيرد و با توجه به حضور زنان مسلمان، حضور پليس در داخل ليبرتي هيچ ربطي به حق حاکميت عراق ندارد و تنها باعث تنش و تشنج و کشتار خواهد شد. اين، مهمترين و اولين موضوعي است که بايد حل شود و الا بدون ترديد پروژه انتقال به ليبرتي با شکست کامل مواجه ميشود.
۲- ساکنان بايد بتوانند خودروها و اموال منقولشان را بدون ايجاد هيچ محدوديتي به ليبرتي منتقل کنند و ترتيباتي فراهم شود تا بقيه اموال آنها فروخته شود تا از پول آن براي حل و فصل هزينه هايي که در ليبرتي يا استقرار درکشورهاي ثالث دارند استفاده کنند.
۳- بايد از هر گونه حضور نمايندگان و مزدوران رژيم ايران در داخل يا پيرامون ليبرتي جلوگيري شود.
۴- بايد سلامت و امنيت همه ساکنان بدون هيچگونه استثنا تضمين شود و تا انتقال به کشور ثالث هيچکس دستگير نشود و بر خلاف ميل خودش به جاي ديگري منتقل نشود.
۵- بايد دسترسي آزاد و مستقيم به سرويسهاي پزشکي در عراق تضمين شود.
۶- بايد آزادي تردد ساکنان تضمين شود، اما اگر دولت عراق حاضر نيست اين حق مسلم ساکنان را رعايت کند، مساحت اختصاص داده شده به ساکنان، بايد افزايش يابد تا آنها بتوانند با درست کردن امکانات تفريحي و ورزشي و نظاير آن، حالت زندان را به حد اقل برسانند
۷- بايد درهاي ليبرتي به روي خبرنگاران و وکلا و خانواده ساکنان باز باشد.
براي اجتناب از تبديل ليبرتي به زندان، اجراي مواد فوق الذکر الزامي است و اگر اين موارد تامين نشود و به خصوص اگر حضور پليس در داخل کمپ ادامه يابد، ليبرتي از هم‌اکنون يک تجربه شکست خورده است و انتقال ساير افراد به آن امکان پذير نيست. در هر حال، طبق پروسدور ”درهاي چرخشي” که کميسارياي عالي پناهندگي خواهان آن است، تنها وقتي افراد جديد مي توانند به ليبرتي منتقل شوند که ۴۰۰ نفر فعلي به کشورهاي ثالث منتقل شده باشند.
استرون استيونسون
رئيس هيأت رابطه با عراق در پارلمان اروپا