۱۳۹۰ بهمن ۳۰, یکشنبه
از جمله دستاوردهاي شوم نظام ولايت فقيهي براي مردم ما فقر و اعتياد فراگير است. درست بر عکس وعده هاي فريبنده خميني دجال در مورد ريشه کن شدن اين پديده هاي شوم توسط نظام آخوندي، اين پديده ها و بخصوص فقر در ايران فراگير شده است. نزديک به هفتاد درصد مردم در زير خط فقر زندگي مي کنند. علت هم چيزي جز ديکتاتوري مذهبي و مديريت نالايق سيستم ها و دستگاه هاي اداره اقتصاد کشور توسط مشتي فرصت طلب و عقب افتاده فکري وابسته به ولي فقيه نيست. و بنابر اين چيزي که کاملا طبيعي به نظر مي رسد اين است که راه حل همه ي اين مشکلات چيزي جز سرنگوني تمام و کمال نظام ديکتاتوري آخوندي و جايگزيني آن با يک بديل سکولار دموکراتيک مبتني بر راي واقعي مردم نيست.
در همين زمينه بايد به پديده کارتن خوابي و تکدي اشاره کرد، که بيان بيروني وضعيت اسفبار اقتصادي و اجتماعي از دستاوردهاي حکومت ملاهاي عقب مانده است. و حالا ولي فقيه ديکتاتور بجاي حل مسئله فقر و مسائل مختلف اجتماعي از قبيل اعتياد که عوامل اصلي پديده کارتن خوابي هستند، براي حل مسئله و ازميان رفتن پديده کارتن خوابي در سطح شهر تهران، دست به جمع آوري اين قربانيان نظام زده اند.
خبرگزاري حکومتي مهر از قول رضا جاگيري معاون توسعه سازمان رفاه و خدمات اجتماعي شهرداري تهران مي نويسد که:
در حال حاضر در کلان شهر تهران تکدي گري مهمترين آسيب اجتماعي است و حضور متکديان در معابر و خيابان ها علاوه بر اينکه چهره نامناسبي را براي شهر ايجاد مي کند معضلات بسياري را به همراه دارد.
معاون توسعه سازمان رفاه و خدمات اجتماعي شهرداري تهران با اشاره به اينکه در زمستان سال جاري هيچ گزارشي در خصوص مرگ و مير افراد بي خانمان گزارش نشده است گفت: در سال ۹۰ حدود ۳۴ هزار فرد آسيب ديده از سطح شهر تهران جمع آوري شده اند.
اين مقام حکومتي در همين حال با بيان ظرفيت دستگاه شهرداري براي حل مشکلات اين تعداد افراد به قول وي آسيب ديده، اعتراف مي کند که اين ظرفيت اصلا قابل مقايسه با ظرفيت لازم نيست.
به گزارش مهر، معاون سازمان توسعه خدمات اجتماعي با بيان اينکه مراکز ساماندهي ويژه افراد بي خانمان در ۵ نقطه از شهر تهران آماده خدمات رساني به اين افراد هستند يادآور شد: ظرفيت کلي اين مکان ها يک هزار و ۵۰۰ نفر است.
از اين مقام به قول مردم "سانديس خور" بايد پرسيد وقتي فقط ظرفيت کلي مکانهاي ساماندهي ويژه افراد بي خانمان فقط يک هزار و پانصد نفر است، بقيه آن سي و چهار هزار نفر چه بلايي به سرشان خواهد آمد؟
الف. آرامي
۲۸ بهمن ۱۳۹۰