۱۳۹۰ اسفند ۸, دوشنبه
سايت حکومتي عصر ايران در تاريخ ۷ اسفند۱۳۹۰ مي نويسد: شهر مقدس قم که از آن‌جا خطيبان و واعظان به سراسر ايران مي‌روند تا به مسلمانان، اخلاق نبوي (ص) بياموزند، اين روزها به مرکزي براي بي‌اخلاقي‌هاي انتخاباتي تبديل شده است. اين لگدمال سازي اخلاق، اگر در تهران و شيراز و تبريز و رشت و. . . عملي ناپسند باشد، در شهري که قرار است اسوه اخلاقي ايرانيان و‌اي بسا شيعيان سراسر جهان باشد، گناه کبيره و به قول علما ”ذنب لايغفر“ است.
ماجرا خيلي ساده است؛ قرار است جمعه آينده، انتخابات مجلس شوراي اسلامي در سراسر کشور برگزار شود و از جمله در قم.
مشکل اما اينجاست که حوزه انتخابيه قم به اندازه تمام کانديداها، نماينده ندارد و بنابراين چاره‌اي جز رقابت نيست، اما وقتي رقيب انتخاباتي رئيس مجلسي باشد که به درخواست مراجع تقليد از قم کانديدا شده، يا بايد برگ برنده‌اي برنده‌تر از آوازه رئيس مجلس به ميان آورد، يا اخلاق مدارانه به نتيجه انتخابات گردن نهاد و يا راه سوم را برگزيد: بر هم زدن قاعده‌ها بازي ولو به بهاي دست يازيدن به کارهايي که معلم بزرگ اخلاق، آيت‌الله شهيد دستغيب درباره آنها کتاب ”گناهان کبيره“ را نوشته است: تهمت، افترا، دروغ.
فکر مي‌کنيد اين تهمتها و دروغ‌ها را چه کساني سرهم و با کدام بودجه در تيراژهاي بالا منتشر ميکنند؟
- سازمان جاسوسي آمريکا، سيا؟. نه!
- اينتليجنت سرويس بريتانياي کبير؟. نه!
- لابد موساد، از اين صهيونيستهاي آدمکش هر چه بگويي بر مي‌آيد. . . نه، کار موساد هم نيست!
- کار سازمان منافقين است و احتمالاً از مقرشان در اردوگاه اشرف اين دروغ‌ها و تهمتها را مي‌سازند. . . . باز هم نه!
- حتماً کار سعوديهاي وهابي از خدا بي‌خبر است. . . . اين هم نه!
- طالبان؟. نه!
تلخ است اما واقعيت دارد؛ اين بي‌اخلاقي‌هاي آميخته با گناهان کبيره، نه توسط نامسلمانان و کفار و منافقين تابلو دار که توسط کساني صورت مي‌گيرد که بيش از همه داعيه اخلاق دارند و اسلام اسلام‌شان گوش فلک را کر کرده است.
اين واقعاً جاي شگفتي و شرم دارد که مسلماني، مقيد به نماز اول وقت و روزه مستحبي پنجشنبه‌ها و ذکر ايام هفته و اول پاي راست را در مسجد گذاردن و. . . باشد و هرگاه از خيابان کنار حرم معصومه آل الله (عليها سلام) مي‌گذرد، دست ارادت به سينه بگذارد و ”صلي الله عليک“ بگويد ولي در همان حال، به راحتي آب خوردن، پشت سر يک ”انسان“ دروغ سازي کند و کاخ ثواب هايش را به صاعقه تهمت بسوزاند! که چه بشود؟ که فلاني رأي بياورد و به مجلس برود و فلاني رأي نياورد! مصداق بارزي از فروختن آخرت خود براي دنياي ديگران؛ خسراني بزرگ‌تر از اين يافت مي‌شود؟!. . .
اما شرم‌آورتر از رويکرد اين ”سياهي لشکران سياست“ که روزي اين سويي اند و روزي آن طرفي، بايد تأسف خورد به اتاق فکرهايي که به جاي انديشه در تعالي اخلاقي جامعه، خود به موتور محرکه بي‌اخلاقي‌ها تبديل شده‌اند و ذکر شب‌شان ساختن دروغ است و همت روزشان اشاعه آن. باکي هم ندارند دروغ هايشان را با پول بيت المال چاپ کنند، سي دي بزنند يا در سايتها نشر دهند. اينان عميقاً بر اين باورند که هدف وسيله را دنبال مي‌کند و چه هدفي متعالي‌تر از وصال معشوقه کرسي‌هاي مجلس، آن هم نه براي يک روز و دو هفته و سه ماه، بلکه براي چهار سال و اگر توفيق (!) ي هم باشد، بيشتر و حتي مادام العمر!
مأموريت آنها اين است: بکوشيد لاريجاني رأي نياورد و اگر هم رأي آورد، رأي اول نشود. ما براي ستاندن رياست مجلس از دست او و دادن آن کرسي شيرين لقا به خودي هايمان به رأي پايين او نياز مبرم داريم؛ اجرتان با خودمان!
واقعاً وقتي در شهر فقاهت و اخلاق، به‌رغم نارضايتي علماي راستين شيعه، چنين مي‌شود و زماني که عليه رئيس يک قوه چنان ميکنند، خدا به داد انسانهاي شريف گمنامي برسد که در گوشه گوشه کشور مغضوب جريانهاي قدرت شده‌اند و صدايشان به جايي نمي‌رسد و تنها اميدشان به اين است که ”آه“شان دامن ”ظاهرسازان بي‌تقوا“ را بگيرد و خداوند بر عذاب قبرشان بيفزايد».
دوشنبه، ۰۸ اسفند ۱۳۹۰ / ۲۷ فوريه ۲۰۱۲